De kop is eraf! De start van hopelijk een complete en sportief succesvolle competitie. Aan onze jeugdteams zal dit zeker niet liggen, waar er wat zorg was over onze MO15 speelsters (krijgen we wel een team op de been?) staan er ineens 17 meiden genoteerd voor dit team! Mede door de komst van trainster Susanne, zijn ze uit de startblokken geschoten en wonnen ze zaterdag met 0-10! Suzanne hebben we leren kennen via onze nieuwe SVO deelnemer, Z.S.C. Patria en toeval of niet, we hebben ook 2 speelsters uit Zeist in onze selectie gekregen. Over de MO13 kan ik weer kort zijn, waar stopt dit succes, met 12-0 werden de Valleivogels opzij gezet, mede dankzij de hulp van een speelster uit onze eigen MO15 (Lisa) die uiteraard nog voor MO13 mag spelen qua leeftijd. Maar ook SV Odijk deed haar bijdrage en stelde Cleo van JO13-1 beschikbaar. Delen = Vermenigvuldigen.
Dan naar de Zondag, geteisterd door blessures en een aantal meiden die op het allerlaatst besloten te stoppen met voetbal of toch over te stappen naar een zaterdag vrouwen vereniging, hebben we direct al een uitdaging. Maar ook hier lijkt de ‘deelstrategie’ te gaan werken. Onze eigen Manouk hielp Z.S.C. Patria uit de brand door de JO19 te fluiten en daar stond ze zeker haar mannetje! Op het terras van hun nieuwe (tijdelijke) complex, deed voorzitter Hans ondertussen druk zaken om wat speelsters van het VR18+ te strikken voor de Zondag en met succes!
Grote dank aan Mariam, Angéla en Priscilla voor hun bijdrage aan een wedstrijd van MO21 of VR2. En extra dank voor Sekina en Susanne, die maar liefst 2 wedstrijden beschikbaar waren. Dank ook aan hun spelersmakelaar en feel good manager Coco.
Ondanks de inzetbaarheid van deze speelsters, moesten we om 11 uur toch met slechts 10 vrouw aantreden tegen het sportieve Sporting VR4. Heel even schrok ik bij het zien van de spits van VR3 die ons vorige week persoonlijk uit de beker knikkerde, maar gelukkig stond ze dit keer op het doel. Ja wat zeg je voor zo’n wedstrijd? Werken, werken en hopen dat de tegenstander het niet doorheeft 😉 Het duurde ook best lang totdat ze het door hadden en dat lag zeker aan het spel van onze 10 toppers, Marianna (op het allerlaatst overgehaald om weer te komen voetballen) was samen met Joëlle een plaag voor hun middenveld en in de aanval verzetten Annemiek en Sekina heel veel vuile meters. Ook achterin hadden we het volledig onder controle.
De wedstrijd bleef gelijk opgaan, misschien had Sporting ook wat moeite met spelen op gewoon gras (door vandalisme konden we niet op het kunstgras spelen) of het uitzicht om niet te kunnen douchen (Legionella). Ook het uitzicht om geen bier te kunnen drinken na de wedstrijd (uitverkocht) deed er waarschijnlijk geen goed aan. Al deze tegenslagen wakkerden ons teamgevoel juist aan en toen we net voor de drinkpauze de ‘doodsteek’ kregen toegediend door een doelpunt van Sporting, gebeurde er iets bijzonders. Emoties gierden over het veld, wij gaan deze wedstrijd winnen meiden!!! werd er gebruld.
Een uitstekende leidende- en debuterende scheidsrechter Dennis zag dat de bal met de hand werd geraakt in de 16-meter en daar staat maar 1 straf op. Strafschop! Maar wie heeft de ‘guts’ om erachter te gaan staan, lang leek het er op dat de scheidsrechter hem zelf moest nemen, maar de allerlaatst ingevlogen (en eigenlijk geblesseerde) Angéla pakte de verantwoordelijkheid. Maar haar blauw, wit rode (de rebelse kleuren van Patria) hart ging ze achter de bal staan en schoot feilloos in. Sporting kon door de grond zakken, maar bleef toch continue gevaarlijk, maar in plaats van massaal terug te zakken, roken onze toppers dat er meer in zat. Sekina was een ware plaaggeest voor de verdedigers en Marianna en Denise kapten heel Sporting het bos in.
Angéla nogmaals mee naar voor, zag andere routinier Joëlle vrijstaan, die koelbloedig en briljant tegendraads inschoot. 2-1! Jiske zakte bijna door haar hoeven, maar wilde het veld niet uit, Melanie zat als een wesp boven op elke tegenstander en Conny hield elke shotje uh schotje tegen. Manouk stond als een leider alle ballen weg te rammen en grensrechter Ed had het zweet op zijn rug staan. Wat een overwinning en wat een spirit; voor nagenieten was er weinig tijd, Manouk, Sekina en Conny stapten snel in de auto net zoals de supporters van onze Patria vrienden en haasten zich naar Domstad om getuige te zijn van weer een ontsnapping van een achterstand. Met Susanne op de goal en Manouk en Sekina als ‘verse’ krachten. werd daar ook nog eens een 3-1 achterstand omgebogen in een 3-4 overwinning. Ik heb er geen getuige van kunnen zijn, maar het stond toch echt op het wedstrijdformulier, onze eerste overwinning ooit op Domstad was een feit!
Aanstaande vrijdag spelen onze VR18+ in Zeist hun eerste thuiswedstrijd en ook dan zullen wij hun er door slepen. Ook de VR30+ gaan voor het eerst in hun nieuwe tenues aan de bak en verder zijn er thuiswedstrijden op zondag van Vrouwen 1 en MO21. Op zaterdag een thuiswedstrijd van MO15 en de andere 2 teams (MO13 en VR2/3) spelen uit. Maar eerst nog even nagenieten van dit mooie weekend dat in het teken stond van vermenigiuldigen door delen.