VV Woudenberg was de gastvrouw van de tweede competitieavond. Aangekomen in de kantine bleek deze leeggeruimd. Men was druk bezig met biertafels en banken voor hun Oktoberfest op zaterdagavond. Conny en ondergetekende tankten nog snel even een kopje koffie voor ze door het donker naar het verlichte kunstgrasveld gingen. Alle teams waren al druk in de weer met de warming-up. De opstelling en wissels stonden op papier en waren voor iedereen duidelijk. Het spel kon beginnen. Wedstrijdjes van een kwartier deze avond.
De eerste partij tegen het Vliegdorp. De vorige keer verloren we van dit team na een 30 seconden-doelpunt vanaf de aftrap. Ook dit keer waren de teams aan elkaar gewaagd. Bij een bijna zekere goal van Laura stond de keeper van Vliegdorp toch nog in de weg. We kregen nog wel een paar kansjes maar moesten zoals vaker langzaam ontwaken uit ons middagslaapje zullen we maar zeggen. Eindstand een onvervalste Frits van Turenhout 0-0.
Na een rondje rust was Sporting70 de tegenstander. We dachten zeker kansen te hebben en te krijgen na de 0-0 vorige keer. Helaas het lukte maar niet. We waren te onrustig aan de bal die we vaak al snel weer kwijt waren. Ook Sporting70 maakte het onze keepster Annu niet echt moeilijk. Johan Cruijff zei het al lang geleden: om te winnen moet je er eentje meer maken dan je tegenstander. En dat gebeurde dan ook. Het was wel Sporting70 die er uiteindelijk met de 1-0 winst van door ging. Jammer, we waren zeker niet kansloos.
Twee weken geleden waren we volkomen kansloos tegen het team van Valleivogels. Allemaal jonge net-dertigers met jaren voetbalervaring. We gingen er toen met 5-0 af en vreesden dat we nu weer alle hoeken van het veld zouden zien. Conny en Eef hadden het ‘kommetje’ bedacht met 4 vrouwen achter en 2 voor. Sjaklien verdedigde nu het doel. Wat gebeurde was een lust om te zien. Natuurlijk was Valleivogels de bovenliggende partij maar onze dames vochten als leeuwinnen en het bleef maar 0-0. Sjaklien hield het doel op alle mogelijke manieren, ook met knap grondwerk, schoon. Conny moet gaan vrezen voor haar plekje onder de lat! Ilse, Myrte, Cindy, Josefien, Eva, Sanneke, Laura, Lisette, Annu, Marianne en Gwen (niemand vergeten?) bleven maar bijten en gaan. En ja, ook toen gebeurde het. Enigszins ongelukkig kreeg Valleivogels toch de ultieme kans en die verzilverden ze: 1-0 op het scorebriefje van de scheidsrechter.
De laatste wedstrijd tegen Woudenberg gaf eigenlijk hetzelfde beeld als tegen Valleivogels. Met dit verschil dat we hier nog wel een paar (dikke) kansen kregen die er niet in mochten of wilden. En dan is het Woudenberg die de 1-0 maakt. Sjaklien verstapte zich bij het achteruitlopen. Ze had de bal anders zeker gehad. Pech en ook weer 1-0 aan de verkeerde kant van de streep. Na de wedstrijd nog een nieuwe teamfoto gemaakt voor op de website.
Naast het gelijkspel in de eerste partij verloren we driemaal met 1-0. Er is genoeg stof voor de trainingen de komende 3 weken. Valleivogels en Woudenberg zijn misschien de harde noten maar tegen Vliegdorp en Sporting70 hebben we zeker kansen. Met de ervaring van de afgelopen jaren dat we steeds beter gaan spelen is het niet of we een keer winnen maar wanneer we dit doen.
Aan de biertafels in de kantine begonnen we aan de 3e helft. De hapjes waren wederom erg in trek. Alleen niet voor de vega’s onder ons. Dan maar zelf een kaassouffleetje besteld.
Om kwart voor 12 werd deze partij wel in winst omgezet zoals gebruikelijk. We konden naar huis of toch niet? Nee dus. Met een smoes bleven we langzaam nippend aan ons glas nog zitten tot 00:00 uur. Het ‘lang zal ze leven’ schalde door de speakers en uit onze kelen. Cindy en Conny waren jarig en dat moest natuurlijk nog even gevierd worden. Pas daarna kon de vriendelijke barbediening naar huis.
Eef