De laatste competitieavond zit erop. En hoe? Helemaal in het verre Veenendaal bij VRC moest VR30+ nog 1 maal aan de bak. We gaan niet iedere wedstrijd apart bespreken maar houden het bij het geheel.
Probleem vooraf was dat er onvoldoende speelsters beschikbaar waren. Je speelt 7-tegen-7 en dan heb je toch al snel ook nog 2-3 wissels nodig. Maar er waren er vooraf maar 5. Dus dan maar wat vers bloed invliegen. We haalden Emily op in Zeist. Ze zou een paar keer komen meetrainen maar werd nu meteen voor de leeuwen gegooid. Gelukkig had ze wat jaartjes geleden wel eens tegen een bal getrapt. Jaklien had in Maarn Lena geronseld. Die dacht dat ze met SVMM zou meespelen. Had al een shirtje aan. Maar nee, het werd SVOK.
Tenslotte trok ook onze Conny de voetbalschoenen aan. Niet meer de jongste maar wel heel ervaren en slim in het spelletje. En zo hadden we zelfs nog 1 wissel. Ook nog aanwezig was Eva. Geblesseerd maar toch het team komen aanmoedigen in de stromende regen. Top!
De eerste wedstrijd waren we vrij. Om 19:50 uur mocht ook SVOK aftrappen. Maar om 20:00 uur gaf buienradar een enorme puist regen weer. En dat gebeurde ook. Dus in de stromende regen werd er gevoetbald. De regen nam gedurende de avond wel wat af maar droog werd het niet. Door de aanhoudende regen zagen de vrouwen er als verzopen katten uit, maar dat deerde niemand. Gewoon doorvoetballen. Bikkels zijn het. Daarom de aanhef van dit stukje.
Dan het voetbal. Gedurende de hele avond liep het best lekker. We verloren weliswaar van VRC (Kampioen) en het Vliegdorp. Geen verrassing. Tegen Focus ‘07 verloren we een beetje knullig maar zowaar een winstpartij tegen Sporting ’70. En hoe deden we dat dan?
Jaklien op doel pareerde menig vijandelijke doelpoging. Hoge ballen, lage ballen, maakt niet uit. Zo af en toe ging het even wat minder. Gladde bal of waren het de handschoenen, weinig zicht, snoeiharde schoten en een klein communicatieprobleempje met Myrthe. Zelf vindt ze dit maar niks. Zo af en toe een bloopertje mag best. Achterin rechts liep Ilse de longen uit haar lijf. Die jonkies zijn op snelheid niet bij te houden. Maar heb je haar eenmaal voor je dan is het toch moeilijk dit bijtertje van je af te schudden. Daarnaast rots in de branding Myrthe. Heel veel vijandelijke acties maakt ze onschadelijk. Zo ook deze avond voor zolang het duurde. Helaas werd ze aan het eind van de tweede wedstrijd ongelukkig tegen haar enkel getrapt. Einde verhaal voor de avond en geen wissels meer. Maar dan is er Conny die haar taak overneemt. Nieuw voor het team is dat je ook ballen met je hoofd kunt spelen. Hoe je haar zit is niet belangrijk. Misschien niet echt aan te bevelen, maar het doel heiligt de middelen. Linksachter de onverzettelijke Cindy. Beetje last van mijn rug liet ze vooraf weten. Nou niks van gemerkt. Cindy zit vol met Duracell. Als iedereen op apegapen ligt blijft zij nog rennen, duwen, trekken en glijden. Het middenveld, we speelden 3-2-1, waren Lena en Emily gepositioneerd. Jong(er) en fris renden zij over het veld. We zijn heel veel meer op de helft van de tegenstander geweest dan de andere avonden. Emily had heel vroeger al eens gevoetbald en dat was ook te zien. Naast haar balvaardigheid had ze ook snelheid. En ja, dat resulteerde in onze enige goal van de avond tegen Sporting ’70 waardoor we een winstpartij konden schrijven. Ze ontving de bal, versnelde door. Verdedigers hadden het nakijken zoals ook de keeper. Lena op links liet zich ook regelmatig zien en gelden zowel voor als achter. Aan snelheid en conditie ontbrak het niet. Ze voetbalde heel nuttig mee met het team. Blijft over spits Kelsey. Niet de snelste maar wel balvast als het moet. Ze kon een paar keer bijna ongehinderd op de keeper af maar de bal wilde er maar niet in. Tegen de keeper, paal, net naast of net bijgelopen door een verdedigster.
En zo kwam er een einde aan de voorjaarscompetitie 2024. We zaten in een leuke poule met enigszins gelijkwaardige tegenstanders. Probleem blijft wel dat de andere teams (bijna) geheel bestaan uit speelsters die al jaren voetballen. Dat is wat SVOK VR30+ niet heeft. Maar het is iedere avond gezellig met z’n allen. Ook na afloop tijdens de 3e helften.
Iedereen heeft iedereen plezier. Daar is uw redacteur heel trots op. Naast de competitie is er zo af en toe een toernooitje waar ook nog wel eens prijzen worden gewonnen. Lees het artikel over het Proseccotoernooi van de week ervoor. De vraag is nu waar de prijzenkast moet komen te staan……
Komend najaar beginnen we weer van vooraf aan. Nog even doortrainen tot eind juni en dan gaat het team zich voorbereiden op de najaarscompetitie.
Eef