De 3e speelavond van de VR30+ vond plaats bij vv Vreeswijk in Nieuwegein. Geen afzeggingen en dus een vol programma met 3x20minuten aan de bak tegen Vreeswijk, Driebergen en Delta Sports.
Op de training was er gewerkt aan verbeterpunten die de coach in zijn boekje had genoteerd. De stijgende lijn van 2 weken geleden moest dan toch echt tot een resultaat leiden. Zou het vanavond lukken van de nul te komen?
De eerste wedstrijd was tegen Driebergen. De tegenstander waaraan we het meest gewaagd konden zijn. Het werd een leuke wedstrijd waarin beide partijen probeerden de score te openen. Voorin kwamen onze vrouwen steeds vaker (dicht) bij het doel van Driebergen. Maar net dat laatste tikkie ontbrak. Aan de andere kant werd er goed verdedigd en hadden we natuurlijk Conny als betrouwbare sluitpost. Als er dan toch een naam moet worden genoemd dan is het nieuwkomer Lisette. 3 weken geleden begonnen bij de training en meteen een zeer betrouwbare opkomende verdedigster. Onvermoeibaar! Toen de scheidsrechter floot voor het einde van de wedstrijd stond er de bekende Frits van Tuurenhout NUL-NUL op het scorebord. ONS EERSTE PUNT! Voor het vieren moesten we nog even wachten tot de derde helft.
De tweede wedstrijd was tegen de vrouwen van Delta Sports. De vorige wedstrijden waren beide met 4-0 verloren. Zeker geen gek resultaat als je het niveau en ervaring van de tegenstander in ogenschouw neemt. Het aanvallen ging wat moeizamer tegen een ervaren verdediging en keepster. Het resultaat van de trainingen werd al beter zichtbaar. We coachten elkaar en werden zeker niet weggespeeld. Af en toe waren er best leuke combinaties en soms onnavolgbare individuele acties van Eva. Die blijkt stiekem in haar achtertuin te oefenen. Halverwege de wedstrijd ging het dan toch een keertje mis en moest Conny vissen. Maar verder hielden we heel goed stand. Jammer dat na de aller-allerlaatste seconde toch nog een tweede goal moest worden geïncasseerd. Batterijtje van de scheids was op denken we.
En dan de derde en laatste wedstrijd van de avond tegen Vreeswijk. Die speelden thuis en dachten zoiets van, we laten het publiek eens even wat zien. Binnen 4 minuten stonden we met 4-0 achter. Was het vermoeidheid of waren de gedachten al bij de derde helft? Vreeswijk wervelde over onze helft richting doel. Het doel van Vreeswijk en hun keepster hebben we eigenlijk niet gezien en aan onze kant waren er natuurlijk Conny, paal en lat. De tegenstander troefde ons op alle fronten af, vooral ook fysiek. Het moet natuurlijk wel leuk blijven. Gelukkig miste Vreeswijk na de 4-0 wat scherpte en ook dankzij de inzet van onze vrouwen bleef het uiteindelijk bij 4-0. Strijdend gingen we ten onder.
Met weer een brok ervaring rijker en een coach met zijn boekje vol aantekeningen konden we terug naar de kleedkamer. Eén doelstelling kan van de bucketlist: we hebben een wedstrijdpunt. Nu nog een doelpunt. Daar waren we in de eerste twee wedstrijden een paar keer dicht bij. Maar nog steeds ‘jammer maar helaas’. Ach er moet wat te wensen overblijven.
Eef had in de kantine al de tafel in het midden geclaimed. Naast de VR30+ hadden ook de Heren 45+ een thuisavond. Eerbiedig namen zij plaats aan de tafels aan de zijkanten. Plots begon een heuse DJ zijn spullen uit te pakken en het duurde niet lang of de meezingers dreunden door de kantine. Tafels en stoelen gingen aan de kant zodat de (vermoeide) voetjes van de vloer konden. En daar maakten we gretig gebruik van. Wat is meer vermoeiend voetballen of dansen? Bij de coach gutste het zweet van zijn voorhoofd. Stuk voor stuk vielen er teams af. Vraag was: Zouden we ook dit keer de derde helft winnen? Laten we het houden op een gelijkspel met een deel van de teams van Vreeswijk. Die speelden een thuishelft. Uiteindelijk verlieten wij ruim na middernacht het pand.
Tsjonge wat een feest is dit avontuur met VR30+……
(..sorry voor de typefouten van de secretaris…)